Hüma Kuşu

  01.06.20∞ Sevgili Hüma;   Ruhum ’un bedenimde sıkı ş tı ğ ı bir günden yazıyorum sana… Hayat hiçbir zaman kolay de ğ il biliyorum ama bazen bir ton pamuktan bile daha a ğ ır sanki, umut etmek daha zorla ş ıyor bu zamanlarda, hayale dalmak, rüyada ya ş amak daha zor oluyor. Bir roman karakteri olsam diyorum o zaman hayal denizinde olmak sınırların ötesine gitmek ne güzel olurdu.   Hayatta sizi sadece sevmedikleriniz de ğ il en çok sevdiklerinizde yorar. Kalbinizi yorar, duygularınızı, sevginizi, merhametinizi, anılarınızı, her bir zerrenizi yorar. Bazen dayanamayacak gibi oluyorum yeter diyorum yoruldum hem de çok yoruldum ama vazgeçemiyorum ne sevdiklerimden ne ya ş amdan… ne aklıma ne ruhuma ben sahip olamıyorum artık. Ya aklımı kaybedece ğ im ya da ruhumu… Dünyaya ve insanlara katlanmak gittikçe zorla ş ıyor sevgili Hüma yanımda olsan diyorum bazen göz göze konu ş sak belki o zaman ruhumun yaraları azalır biraz… en kısa sürede görü ş mek umuduyla sevgili dostum....

  Toprak, aynaya dedi ki: -“Ey ayna! İmreniyorum sana! Çünkü kim baksa sana, kendini görür; bana bakanlar ise, sadece beni görür!” Ayna toprağa şöyle cevap verdi: +“Ey kara toprak, ne beyhude bir dert ile dertlenmişsin. Bilmez misin ki, ben bana bakanların bugününü gösteririm.  Oysa ki sen, sana bakanların yarınından haber verirsin…” dedi Bu cevaptan toprak hoşlanmış olsa da, tekrar aynaya sordu: -“Ey ayna! Belli ki beni rahatlatmak içindir bu sözlerin. Söyler misin bana, sana bakanlar, hiç dönüp bakar mı bana?” Ayna toprağın bu sözleri karşısında acı bir gülümseyişle şunları söyledi ona: +“Merak etme Toprak Ana! Bana bakacak yüzü kalmayanların gözü, gün olup dönecektir hep sana…”    Gün gelecek ömrü olan her insanın yüzü aynalardan toprağa yönelecektir.  Ancak birçoğuna bu fırsat da verilmeyecektir. Ecel vakti umulmadık bir anda her şeyi altüst edip imtihan sona erecektir. İşte o zaman dünya hayatının ne kadar önemli olduğu anlaşılacaktır.    Biz insa...

    Birçok aşk hikayesi vardır kimi acı ile biter kimi sevinç ile biter. Şem ile Pervanenin aşkı acı ile biten bir hikâye. Bu hikâyede Şem karşı koyulamayacak kadar cazibeli, uzak kalınamayacak kadar sıcak, kendinden asla ödün vermeyen dimdik ayakta duran bir maşuk, Pervane ise bu cazibeli, kendinden emin, karanlığın içindeki asil ışık olan Şem için uçan aşık.   Pervane karanlığın içinden parlayan bir ışık fark eder ne olduğunu anlamaz ama merakına yenik düşüp yaklaşmaya başlar. Önceleri etrafında uzak tan uzaktan döne döne uçmaya başlar. Bir süre sonra bu asil ışığa âşık olur böylelikle aşkla uçmaya başlar Pervane. Artık aşkın alevinin tadına erişemediği için biraz daha yaklaşmaya karar verir. Her yaklaştığında aşkı da hayranlığı da artar. Sonra biraz daha yaklaşır yetmeyeceğini düşünüp biraz daha biraz daha biraz daha derken etrafında döne döne yaklaşmaya devam eder. Yaklaştıkça alevinin sıcaklığını hissetmeye başlar ama asla vazgeçmez daha fazla yaklaşır daha fazla ...

Üç günlük umutlarımız oldu hep bizim. Şimdiye kadar fazlasına sahip olmak istemedik aklımıza bile gelmedi fazlası. Ama hayat bize üç günlük umudun yetmediğini kafamıza vura vura öğretti. Acılarımız hep vardı ama geçer derdik geçerdi de gerçekten, şimdi parmağımıza iğne batsa geçmiyor acısı yüreğimize tesir ediyor her acı bizi umudumuzun kırıldığı zamana götürüyor. O zamanın açtığı en derin yaraya dokunuyor her şey. Biz mi yanlış anladık umudu yoksa yanlış anlayanların hükmü mü ağır bastı dünyaya bilmiyorum tek bildiğim acıyla açılan her yara artık kapanmıyor. Umutlarımızı hayallerimize bağlayıp devam ediyoruz hayata yaşamaya çalışıyoruz vesselam..

Hani o son veda son bakış varya yüreğinin her zerresine işlenen o an ben o anda kaldım işte cocuklugum gençliğim hayallerim ruhum kaldı. Bastığım o toprakta kök saldım ben bir daha dönemdim. Var miyim derseniz yokum bundan sonrada var olmak ümidim yok hayalim yok ruhum yok benim, senin beni unuttuğun yerde kaldı. Veda etmiştim herşeye, herkese en çokta umutlarıma..

Hayatın akışı içinde yaşama ayak uydurup da kaybolmayan var mı?  Varsa önce onları tebrik ederim ama ben onlardan değilim veya benim gibi sıradan, kaostan uzak, monoton ve aslında dünyaya düzen katan yaşam akışında yaşamayı sürdürremeyenler için ayak uydurmak oldukça zor. Bizler normal olan karşı gibi gözükse de değiliz bizim normalimiz düz yol da yürümek kadar kolay olan engebeli yol gibi alışkanlık gösterdiğimiz dünyamız farklı sadece. Gülmek veya ağlamak normal yaşamın içinde olan bir durum bizim içinde normal ama güldüğümüz veya ağladığımız olgular farklı. Mesela siz paranız x çantası almaya yetmedi diye ağlayıp, sırf hoş görünmek için dikkat çekici olsun diye gülüp de buna normal demeyiz. Dünyada ağlanacak o kadar acı var iken alamadığım ve üstelik aynısından seksen tane olan çanta için değil belki bir evde bir ekmek bile almayan bir çocuk için ağlarım ona dua ederim çanta parasını ona veririm. Gülmek için sahtecilik oluşturamam hoşuma gitsin isterim durumun mesela parayı ça...